Η Κωνσταντινούπολη, διεθνώς γνωστή ως Ιστανμπούλ (τουρκ. İstanbul, IPA: [isˈtanbul]), είναι η μεγαλύτερη πόλη και λιμάνι της Τουρκίας. Συνιστά ταυτόχρονα κύριο πολιτισμικό, οικονομικό και βιομηχανικό κέντρο της χώρας. Με πληθυσμό περίπου 12 εκατομμύρια κατοίκους, αποτελεί μια από τις πολυπληθέστερες πόλεις του κόσμου. Η σημερινή τοποθεσία της Κωνσταντινούπολης κείται επί της αρχαίας πόλης Βυζάντιο, που έλκει την ονομασία της από τον Βύζαντα των Μεγάρων, ιδρυτή της πόλης το 667 π.Χ.. Είναι κτισμένη στις δύο πλευρές του Κερατίου Κόλπου (τουρκ. Haliç) στη νότια είσοδο του στενού πορθμού του Βοσπόρου, που με μήκος περίπου 35 χλμ. συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα (τουρκ. Karadeniz) στον βορρά με τη θάλασσα του Μαρμαρά στον νότο. Αποτελεί κατά αυτό τον τρόπο τη μοναδική πόλη στον κόσμο που βρίσκεται σε δύο ηπείρους, την Ευρώπη (Ανατολική Θράκη) και την Ασία[2]. Η σύγχρονη πόλη χωρίζεται σε τρεις κύριες ζώνες που περιλαμβάνουν την παλαιά Κωνσταντινούπολη (τουρκ. Eminönü και Fatih), την περιοχή του Μπέηογλου (τουρκ. Beyoğlu) με τη συνοικία του Γαλατά και τον ομώνυμο πύργο, καθώς και το Σκούταρι (τουρκ. Üsküdar) μαζί με άλλα προάστια που βρίσκονται στην απέναντι ασιατική πλευρά του Βοσπόρου.
Στη μακραίωνη ιστορία της υπήρξε πρωτεύουσα τριών διαδοχικών αυτοκρατοριών: της Ρωμαϊκής (324-395), Βυζαντινής (395 -1453) και Οθωμανικής (1453-1922) με συνέπεια την ανάδειξη, αλλά και τη γεφύρωση των τριών πολιτισμών σε μια σύμμεικτη σήμερα παρουσία. Ως πρωτεύουσα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας υπήρξε κέντρο του ελληνικού στοιχείου για περισσότερο από χίλια χρόνια. Κατά τη διάρκεια της Βυζαντινής περιόδου το ελληνικό στοιχείο ανθούσε υπό την προστασία της αυτοκρατορίας και η Κωνσταντινούπολη ήταν το κέντρο ανάπτυξής του. Μετά από την κατάληψη από τους Ρωμαίους της Αθήνας, ο ελληνισμός βρέθηκε μέσω διάνθισης αργότερα στην Κωνσταντινούπολη. Οι ιστορικές περιοχές της πόλης, με σημαντικά μνημεία, ανήκουν από το 1985 στον κατάλογο Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς της ΟΥΝΕΣΚΟ της UNESCO[3]. Στα σημαντικότερα αξιοθέατα της πόλης ανήκουν η Αγία Σοφία, το ανάκτορο Τοπ Καπί και το τζαμί του Σουλεϊμάν, καθώς και το τζαμί του Σουλτάνου Αχμέτ («Μπλε τζαμί»). Στην πόλη εδρεύει επίσης το αρχαιότερο πανεπιστήμιο της Τουρκίας.
Προσανατολιζόμενοι
Ο Βόσπορος, λωρίδα που ρέει από την θάλασσα του Μαρμαρά μέχρι την Μαύρη Θάλασσα, αποτελεί φυσική συνοριακή γραμμή που χωρίζει την πόλη σε Βόρειο και Νότιο τμήματα. Ευρωπαϊκή Κωνσταντινούπολη είναι επίσης χωρισμένη από το Χρυσό Κέρας (Χαλίκ) σε παλιά πόλη στον νότο και Μπεϊογλού και άλλα μοντέρνα βόρεια προάστια.
Η Παλιά Πόλη συγκεντρώνει τα κυριότερα αξιοθέατα που αξίζει να δείτε. Αγία Σοφία, Παλάτι Τοπκαπί, Μπλε Τζαμί, Ιππόδρομος και τα τείχη της παλιάς πόλης. Η έκδοση της σύγχρονης μεγαλούπολης του 21ου αιώνα αποκαλύπτετε με μια σύντομη βόλτα στην γέφυρα Γκαλάτα, και στην πλατεία Ταξίμ, το κέντρο της ραγδαίας εμπορικής ανάπτυξης της πόλης. Το Ασιατικό μέρος της πόλης έχει λιγότερα και όχι σημαντικά τουριστικά αξιοθέατα.
Η περιοχή Σουλτάν αχμέτ, μέσα στην παλιά πόλη, είναι η πιο οικονομική για διαμονή. Η καρδιά της σύγχρονής πόλης, η Πλατεία Ταξίμ και Μπεϊογλού είναι επίσης καλά μέρη για διαμονή, με πολλά εστιατόρια, θέατρα και καταστήματα. Αν θέλετε να ξοδέψετε λίγο παραπάνω, πηγαίνετε στα πολυτελή ξενοδοχεία στο Χάρμπι, που είναι πάνω στον Βόσπορο. Τα περισσότερα καφενεία είναι διασκορπισμένα στο Μπεϊόγλου, πολλά από αυτά βρίσκονται στις γειτονιές και στις δύο ακτές του Βόσπορου και άλλες πλούσιες περιοχές. Κουμκαπί, Τσισέκ Πασά και Νεβίζαντε Σοκάκ είναι περιοχές με πολλές μεϊχάνες (ταβέρνες).
Πότε να πάτε
Οι καλύτερες εποχές του χρόνου για να επισκεφτεί κανείς την Κωνσταντινούπολη είναι από τον Απρίλιο μέχρι τον Ιούνιο και από τον Σεπτέμβριο μέχρι τον Οκτώβριο, δηλαδή την άνοιξη και το φθινόπωρο. Κατά την διάρκεια αυτών των εποχών ο καιρός είναι πολύ καλός με τις θερμοκρασίες να είναι μόνιμα στους 16 με 25 βαθμούς και χωρίς μεγάλη υγρασία, συν το ότι θα αποφύγετε την υπερβολική πολυκοσμία που υπάρχει τους καλοκαιρινούς μήνες. Τους χειμερινούς μήνες από τον Νοέμβριο μέχρι τον Φεβρουάριο βρέχει πάρα πολύ και η διάθεση του κόσμου μάλλον είναι πεσμένη.
Εκδηλώσεις
Κατά την διάρκεια του Άγιου Μήνα της Τουρκίας, το Ραμαζάνι, θα δείτε πολλούς να νηστεύουν κατά τη διάρκεια της ημέρας, όμως τα περισσότερα εστιατόρια και καφέ παραμένουν ανοιχτά για εκείνους που επιλέγουν να μην συμμετάσχουν, αλλά και για τους μη-Μουσουλμάνους. Το φεστιβάλ του Σεκέρ Μπεϊράμι σηματοδοτεί το τέλος του Ραμαζανιού και τότε όλοι οι κάτοικοι της Κωνσταντινούπολης ξεκινούν ένα ξέφρενο πανηγύρι. Είναι από τις πιο ζωντανές στιγμές της πόλης, τριήμερη γιορτή με όλες τις επιχειρήσεις να είναι κλειστές και τα μέσα δημόσιων μεταφορών να είναι ασφυκτικά γεμάτες.
Το ίδιο συμβαίνει κατά τη διάρκεια του Κουρμπάν Μπεϊράμι, την πιο σημαντική θρησκευτική γιορτή της Τουρκίας. Τετραήμερο φεστιβάλ γιορτάζει την παραλίγο θησεία του Ισαάκ από τον πατέρα του, τον Αμπραάμ στον όρο Μόρια. Σαν αποτέλεσμα όλα τα ξενοδοχεία είναι κλεισμένα και δεν πέφτει καρφίτσα στα λεωφορεία.
Επειδή το σεληνιακό έτος είναι περίπου 11 μέρες πιο μικρό από το Γρηγοριανό, όλες οι Μουσουλμανικές γιορτές γίνονται 11 μέρες νωρίτερα κάθε χρόνο.
Άλλα σημαντικά γεγονότα είναι το Φεστιβάλ Κινηματογράφου που γίνεται κάθε Απρίλιο, Γιορτή της Πόλης τον Μάιο, Διεθνές Μουσικό Φεστιβάλ κάθε Ιούνιο και Ιούλιο και Διεθνές Τζαζ Φέστιβαλ τον Σεπτέμβριο και Οκτώβριο.
30 Αυγούστου – Η μέρα της Νίκης
19 Μαΐου – ημέρα Νεολαίας και Αθλημάτων
Κουρμπάν Μπεϊράμι και Σεκέρ Μπεϊράμι – οι μέρες διαφέρουν από χρόνο σε χρόνο σύμφωνα με το Ισλαμικό ημερολόγιο.
Αξιοθέατα
Αγία ΣοφίαΑγία Σοφία ήταν η μεγαλύτερη εκκλησία στον Χριστιανικό κόσμο μέχρι την πτώση της Κωνσταντινούπολη, από τότε λειτουργούσε σαν τζαμί. Το κτίριο είναι χαραγμένο με πανέμορφα μωσαϊκά και εντυπωσιάζει με τον μεγαλοπρεπή τρούλο.
Ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός ξεκίνησε να χτίζει την εκκλησία σαν μια ακόμα προσπάθεια να επιστρέψει την μεγαλοπρέπεια και δόξα στην Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία. Η εκκλησία ολοκληρώθηκε το 537.
Η εξέταση το εσωτερικού της εκκλησίας είναι περισσότερο μεταφυσική εμπειρία παρά φυσική. Οι επισκέπτες όταν μπαίνουν από την κύρια είσοδο νιώθουν σταδιακή έλξη προς τα πάνω και την αίσθηση καταθλιπτικής σκοτεινιάς που διαλύουν περίπου 30 εκατομμύρια χρυσαφένια μωσαϊκά πλακάκια.
Ο τρούλος στηρίζεται πάνω σε 40 μεγάλα τόξα κατασκευασμένα από ειδικά τούβλα φτιαγμένα στην Ρόδο από μοναδικό υλικό που αφήνει το φως να περνάει. Τα τόξα στηρίζονται σε τεράστιες κολώνες χτισμένες μέσα σε εσωτερικούς τοίχους. Το 1453 ο Μεχμέτ ο Κατακτητής μπήκε μέσα από την Αυτοκρατορική Πύλη για να κατακτήσει για το Ισλάμ το μεγαλύτερο θρησκευτικό οικοδόμημα στον κόσμο. Οι ιστορικοί λένε, πως πριν μπει μέσα έριξε χώμα πάνω στο κεφάλι του ως δείγμα ταπεινοφροσύνης. Η Αγία Σοφία παρέμεινε ως τζαμί ως το 1935, όταν ο Ατατούρκ το έκανε μουσείο. Την Αγία Σοφία πρέπει να την δει κάθε ταξιδιώτης που επισκέπτεται την Κωνσταντινούπολη.
Atmeydani (Ιπποδρόμιο)Πίσω στις μέρες του Βυζαντίου, οι εκλογές δεν γίνονταν με κάποιες χαζές εκλογές, τις περισσότερες φορές η μοίρα του αυτοκράτορα εξαρτιόταν από τα αποτελέσματα της κούρσας με άρματα. Οι κούρσες διεξάγονταν στο ιπποδρόμιο, γνωστό ως Ατμεϊντανί, όπου «Πράσινοι» και «Μπλε» (πολιτικά κόμματα) συμμετείχαν στους αγώνες. Δεν ήταν και ασυνήθιστο ο αυτοκράτορας να χάνει τον θρόνο του από τις ταραχές που ξεσηκώνονταν μετά τους αγώνες.
Οι σουλτάνοι επίσης κρατούσαν το ένα μάτι τους πάνω στον Ιππόδρομο. Αν τα πράγματα στην αυτοκρατορία δεν πήγαιναν και τόσο καλά, το εριστικό πλήθος που μαζευόταν εδώ μπορούσε να ξεκινήσει τα εκφράζει παράπονα, μετά τις ταραχές και μετά την επανάσταση. Το 1909, από εδώ ξεκίνησαν οι ταραχές που οδήγησαν στην πτώση του Αμπτούλ Χαμί Β’ και στην αναδιάταξη του Οθωμανικού Συντάγματος.
Παρ’ όλο που το Ιπποδρόμιο μπορούσε να αποτελέσει την σκηνή της πτώσης τους, οι Αυτοκράτορες του Βυζαντίου και οι Οθωμανικοί σουλτάνοι ξεπερνούσαν ο ένας τον άλλον διαμορφώνοντας τον χώρο. Δυστυχώς πολλά ανεκτίμητα αγάλματα φτιαγμένα από τους αρχαίους γλύπτες έχουν εξαφανιστεί. Οι μεγαλύτεροι κακούργοι, υπεύθυνοι για τις κλοπές ήταν και οι στρατιώτες της Τέταρτης Σταυροφορίας, που λεηλάτησαν την Κωνσταντινούπολη, που ήταν Χριστιανική συμμαχική πόλη το 1204.
Κοντά στο βόρειο άκρο του Ιπποδρομίου υπάρχει ένα μικρό θερινό κιόσκι φτιαγμένο από πέτρα. Είναι το σιντριβάνι του Καϊσέρ Βιλχέλμ. Ο Γερμανός αυτοκράτορας ανταπέδωσε την επίσκεψη του Αμπτούλ Χαμίτ Β’ το 1901 και έκανε δώρο το σιντριβάνι στον σουλτάνο και τον λαό του ως σύμβολο φιλίας.
Ο εντυπωσιακός οβελίσκος του Θεοδοσίου φτιαγμένο από γρανίτη στην Αίγυπτο γύρω το 1450 π.Χ. Ο Βυζαντινός Αυτοκράτορας, Θεοδόσιος, το έφερε από την Αίγυπτο στην Κωνσταντινούπολη το 390 και το έβαλε πάνω σε μαρμάρινο βάθρο χαραγμένο με διάφορες σκηνές όπου συμμετείχε στην διάρκεια του πολιτικού του βίου. Παρ’ όλο που αυτές οι σκηνές σχεδόν καταστράφηκαν με τα χρόνια που πέρασαν, ο υπέροχος οβελίσκος τοποθετημένος πάνω στο βάθρο παραμένει ανέπαφο και γυαλιστερό.
Μπλε Τζαμί (Τζαμί του σουλτάνου Αχμέτ)«Μπλε» λόγο του υπέροχου εσωτερικού του διακοσμημένου με πλακάκια Ιζνίκ. Αυτό το τζαμί είναι μεγαλύτερο και το πιο απασχολημένο της πόλης. Ο σουλτάνος Αχμέτ ξεκίνησε να χτίζει το τζαμί που θα ανταγωνιστεί και τα ξεπεράσει το κατόρθωμα του Ιουστινιανού. Σχεδόν το κατάφερε.
Το Μπλε Τζαμί είναι θρίαμβος αρμονίας, αναλογιών και κομψότητας. Ο αρχιτέκτονας, ο Μεχμέτ Αγά, κατόρθωσε κάπως να μεταδώσει την οπτική εμπειρία στο εξωτερικό του τζαμιού την οποία η Αγία Σοφία έχει στο εσωτερικό της.
Για να ζήσετε την εμπειρία του «Μπλε Τζαμιού» δεόντως, και να εκτιμήσετε την άρτια αρχιτεκτονική του, προσεγγίστε το Τζαμί από την μπροστινή μεριά. Η διαρρύθμιση του Τζαμιού είναι κλασικής Οθωμανικής σχεδίασης. Περπατήστε προς το Τζαμί μέσα από την πύλη στον περιφερειακό τοίχο. Παρατηρείστε τον μικρό τρούλο από πάνω από την πύλη: αυτό είναι το μοτίβο Μεχμέτ Αγά που χρησιμοποιείται για να σηκώνει κανείς τα μάτια ως τον παράδεισο.
Καθώς περπατάτε κάτω από την πύλη, τα μάτια σας ακολουθούν μία τροχιά σκαλοπατιών πάνω από μια άλλη πύλη που στην κορυφή της υπάρχει ένας άλλος τρούλος, μέσα από την οποία υπάρχει κι άλλος τρούλος, αυτόν του πίδακα νιψίματος στο κέντρο του προαυλίου του Τζαμιού. Καθώς ανέρχεστε στα σκαλοπάτια, ξεπροβάλουν μισοί τρούλοι, ο πρώτος πάνω από την κύρια είσοδο του Τζαμιού, μετά άλλος πιο πάνω και ούτω καθεξής.
Τέλος, ο κύριος τρούλος επιστεγάζει τα πάντα, και η προσοχή σας ισοσταθμίζεται στα μέρη όπου πλήθος μικρών τρούλων, ενισχύουν τις εντυπώσεις, ολοκληρωμένος από τους μιναρέδες που σηκώνουν τα μάτια μας προς στον ουρανό.
Kapalı Çarşı (Μεγάλο Παζάρι)Το Kapalı Çarşı (Μεγάλο Παζάρι) υπήρξε το Μέκκα των καταναλωτών, αμέσως μετά τα μέσα του 15ου αιώνα, όταν οι μικρές αποθήκες μετατράπηκαν σε μια άφθονη αγορά, από ένα αδιάκοπο ρεύμα εμπόρων, πουλώντας τα πάντα, από χαλιά μέχρι κύμινο. Στις μέρες μας είναι το πιο καταπληκτικό, το πιο τεράστιο, λαβυρινθώδες, και απόλυτης μανίας εμπορικό παζάρι, που θα μπορούσατε ποτέ να φανταστείτε.
Τα τουριστικά καταστήματα πωλούν αστραφτερά μπιχλιμπίδια στους κεντρικούς δρόμους, αλλά ψάξτε στους πίσω δρόμους και πάλι θα βρείτε Κωνσταντινουπολίτες να πωλούν λίγα μέτρα υφάσματος, χρυσά βραχιόλια μπράτσου ή αστραγάλου για κάποια γενέθλια, πανέμορφα χρυσοζωγραφισμένα πιάτα με το «μάτι» που απωθεί το κακό, ή παλιά χαλιά.
Ο περίπλοκος λαβύρινθος των δρόμων ήταν κλασικά ονομασμένος από τα αγαθά που πωλούνταν εκεί (οδός καθρεφτών, οδός κοσμηματοποιών κ.α.) , και παρ’ όλα αυτά σήμερα, είναι πιθανό να αγοράσετε πολύτιμα πετράδια, παλιά νομίσματα και σκαλιστά κοσμήματα στην οδό κοσμημάτων.
Το Μεγάλο Παζάρι είναι επίσης ξακουστό για την προσφορά μεγάλων εκπτώσεων σε γούνες και δερμάτινα είδη, τάπητες, και χειροποίητων αγαθών. Απλώς θυμηθείτε… έχετε το νου σας!!!
Έξω από τα συνηθισμένα
To 1908 η πόλη καταλήφθηκε από τον στρατό του κινήματος των Νεότουρκων, εκθρονίζοντας τον σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίτ Β'. H Επανάσταση των Νεότουρκων επιτάχυνε τη διαδικασία προσαρμογής της πόλης στα δυτικά πρότυπα[67], η οποία είχε ξεκινήσει ήδη από το 1839 και τον σουλτάνο Αμπντούλ Μετζίτ Α΄, με τη μεταρρύθμιση που ονομάστηκε Τανζιμάτ. Κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών πολέμων (1912-13), αποτράπηκε η κατάληψή της από τον βουλγαρικό στρατό, η πορεία του οποίου ανακόπηκε στα προάστια της πόλης. Στο διάστημα του Α' Παγκοσμίου Πολέμου βρισκόταν σε αποκλεισμό και με το πέρας του πολέμου τοποθετήθηκε υπό βρετανική, γαλλική και ιταλική κατοχή μέχρι το 1923[43]. Με την άνοδο του Κεμάλ Ατατούρκ, ο τελευταίος οθωμανός σουλτάνος, Μεχμέτ Στ', εγκατέλειψε την πόλη το 1922. Παράλληλα, η Κωνσταντινούπολη έχασε την ηγεμονία που διατηρούσε για περισσότερο από μία χιλιετία, καθώς πρωτεύουσα της νεοσύστατης Δημοκρατίας της Τουρκίας ανακηρύχθηκε η Άγκυρα. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1920, ο πληθυσμός της Κωνσταντινούπολης είχε μειωθεί δραστικά, φθάνοντας στο χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων εκατό ετών[68]. Παρέμεινε αλώβητη κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, χωρίς να υποστεί φθορά, χάρη στην ουδέτερη στάση της Τουρκίας. Την περίοδο που ακολούθησε, ο πληθυσμός της σημείωσε πολύ μεγάλη αύξηση, λόγω της μετακίνησης μεγάλου τμήματος αγροτικού πληθυσμού στην πόλη προς εύρεση εργασίας. Από την άλλη πλευρά η ελληνική κοινότητα της πόλης συρρικνώθηκε δραματικά ύστερα από διαδοχικούς διωγμούς, με ποιο αξιοσημείωτο τα Σεπτεμβριανά του 1955. H Ισταμπούλ μεταμορφώθηκε με την κατασκευή της πρώτης κρεμαστής γέφυρας του Βοσπόρου (1973), η οποία ένωσε τις ευρωπαϊκές με τις ασιατικές συνοικίες της πόλης μέσα από ένα νέο δίκτυο αυτοκινητοδρόμων, επιτρέποντας παράλληλα μεγάλες μετακινήσεις μεταναστών από την Ανατολία. Η πληθυσμιακή έκρηξη που παρατηρήθηκε κατά το δεύτερο μισό του 20ού αιώνα, συνοδεύτηκε από προβλήματα μόλυνσης, υπερπληθυσμού ανά περιοχές, πολεοδομικής αναρχίας και ανεπάρκειας υπηρεσιών
Ιστορία
Βυζάντιο (658 π.Χ.- 46 π.Χ.)Κύριο άρθρο: Βυζάντιο
Η Κωνσταντινούπολη ιδρύθηκε στη θέση της αρχαίας πόλης Βυζάντιο (επίσης Βυζαντίς), η ονομασία της οποίας παραπέμπει σε θρακική ονοματολογία[17]. Στα Γεωγραφικά, ο Στράβων εξιστορεί πως η πόλη ιδρύθηκε το 658/7 π.Χ. από Μεγαρείς αποίκους, με επικεφαλής τον Βύζαντα, από τον οποίο και πήρε το όνομά της. Ο μυθικός ήρωας Βύζας θεωρείται γιος του βασιλιά Νίσου από τα Μέγαρα ή γιος του Ποσειδώνα και της Κερόεσσας[18], κόρης της Ιούς και του Δία, την οποία η μητέρα της γέννησε στον Κεράτιο κόλπο. Άλλη εκδοχή εμφανίζει τον Βύζαντα ως γιο της νύμφης Σεμέστρας[17]. Ο Βύζας αναφέρεται μαζί με τους Άντες στο χρονογράφημα Παραστάσεις σύντομοι χρονικαί (8ος-9ος αι.) και εικάζεται ότι πιθανός συνδυασμός των δύο ονομάτων οδήγησε στο τοπωνύμιο Βυζάντιον[17].
Σύμφωνα με τον ιδρυτικό μύθο του Βυζαντίου, όπως παραδίδεται από τον Στράβωνα, οι άποικοι ακολούθησαν χρησμό — πιθανώς του Μαντείου των Δελφών — ο οποίος τους προέτρεπε να κτίσουν την πόλη τους έναντι της πόλης των «τυφλών». Ως τυφλοί υπονοούνταν οι κάτοικοι της Χαλκηδόνας, οι οποίοι είχαν ιδρύσει την πόλη τους νωρίτερα στην απέναντι ασιατική ακτή του Βοσπόρου δίχως να αντιληθούν τα εξαιρετικά πλεονεκτήματα της απέναντι τοποθεσίας[19][20]. Το Βυζάντιο αναπτύχθηκε γρήγορα, περιτειχίστηκε και κατέλαβε εδάφη στα ασιατικά παράλια. Κατά τον Παυσανία, υπήρξε μία από τις καλύτερα οχυρωμένες πόλεις της αρχαιότητας[21]. Ιστορικές πληροφορίες για το Βυζάντιο αντλούμε επίσης από τον Ηρόδοτο. O τύραννος της πόλης, Αρίστων, υποστήριξε μαζί με άλλους Έλληνες στρατηγούς τον Πέρση βασιλιά Δαρείο στην εκστρατεία του εναντίον των Σκυθών. Στη διάρκεια της Ιωνικής επανάστασης καταλήφθηκε από τις ελληνικές δυνάμεις και μετά το τέλος της, οι κάτοικοί της μετοίκησαν, ιδρύοντας τη Μεσηβρία στις δυτικές ακτές του Εύξεινου Πόντου